De creatie is gemaakt door Emmy, een vriendin van me. Ze illustreert, schildert en tekent al jaren. Dit stukje kwam in mij op bij het zien van deze illustratie.

Daar zat ze. Met haar benen tegen zich aan en haar handen om haar benen heen. Naast haar lag teddybeer onder het dekbed. Teddy lag al lekker te slapen, terwijl zij rechtop in bed zat. Ze probeerde zichzelf wijs te maken dat ze niet bang was, maar stiekem was ze dat wel. Ze durfde het niet aan om te gaan liggen, onder het dekbed en in slaap te vallen. Stel je voor dat er allemaal monsters in de kast zouden zitten? Of erger nog: onder haar bed…
Het bruinharige meisje was hier net komen wonen en vannacht sliepen ze voor het eerst in het nieuwe huis. Veel spullen waren er nog niet uitgepakt in haar nieuwe kamer, dus overal stonden dozen. De muren waren wel al behangen, helemaal naar haar eigen keuze. Op het behang zaten twee verschillende kleuren en als patroon ook nog sterren en manen verspreid over de hele muur. Op haar nachtkastje stond al een wekker en een nachtlampje. Dat was wel vertrouwd, wat dat had ze mee kunnen nemen vanuit haar oude huis, maar toch voelde het niet vertrouwd.
Ergens had ze zin om te huilen en hard om haar mama te roepen, maar dat deed ze niet. Nee, ze was nu negen jaar oud en dan deed je dat niet meer. Dan was je niet meer bang in het donker en als je dat wel was, was je flink. Toch pakte ze teddy nu, al zou ze hem daarmee wakker maken. Ze drukte hem dicht tegen zich aan, ging tegen de muur zitten en deed de dekens over zich heen. Ze gaapte en keek toen naar teddy. Misschien moest ze toch proberen om te gaan slapen. Het zou vast niet altijd zo eng blijven… toch?